Γίνε σκακιστής, επαγγελματίας ζογκλέρ, δοκιμαστής ζωοτροφών και ξέχνα τον αετό.
Πάντως αν ακόμη το σκέφτεσαι και δεν σου ταιριάζει κανένα από τα παραπάνω, δεν χάθηκαν όλες σου οι ελπίδες.
Συνέχισε να διαβάζεις.
Ο φάβος είναι κάτι φυσιολογικό. Είναι ένα μέσο που προετοιμάζει τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει με ασφάλεια το άγνωστο. Οι άνθρωποι που νομίζουν πως ο φόβος είναι κάποια πόλη της Κίνας είναι λιγοστοί, χρειάζονται περισσότερη προσοχή και είναι εκτεθειμένοι σε πολλούς κινδύνους. Οι άνθρωποι πάλι που φοβούνται υπερβολικά χάνουν την ζωή μέσα απ΄τα χέρια τους.
Στον αετό ισχύει ότι όποιος δεν φοβάται είναι επικίνδυνος.
Ακατάλληλος για αετό.
Επικίνδυνος σε πολλούς τομείς των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Όσο ο φόβος είναι σε επίπεδο που να σου επιτρέπει να έχεις έλεγχο του μυαλού και του σώματος, τότε είναι σύμμαχος, μια απαραίτητη δικλείδα ασφαλείας. Σιγά - σιγά, όσο μαθαίνεις να πετάς, μειώνεται.
Τον πανικό και την απώλεια ελέγχου δεν θέλουμε.
Ο φυσιολογικός φόβος μειώνεται μέσω της εκπαίδευσης.
Οι συχνές πτήσεις τον μειώνουν ολοκληρωτικά.
Ο φόβος του ύψους σβήνει πολύ νωρίς.
Και σε γενικές γραμμές λίγος φόβος δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Πολλοί με ρωτάνε με λεπτές κοριτσίστικες φωνές, "μα καλά δεν φοβάσαι;"
Και γω με την σειρά μου αντί για απάντηση αντιρωτάω, "εσείς δεν φοβάστε όταν οδηγάτε στον περιφερειακό της Θεσσαλονίκης;"
Εκεί να δεις extreme sport.
Ο αετός δεν είναι άθλημα οριακού τύπου. Απλά ο φόβος του άγνωστου μεγαλοποιεί κάπως τα πράγματα.
Και υπάρχει βέβαια και το ζήτημα της διαχείρησης του φόβου, που είναι διαφορετικό για τον καθένα.
Έχω δει πιλότους να διαχειρίζονται το φόβο τους με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.
Κάποιοι πετάνε κάπως έτσι:
Άλλοι κάπως έτσι:
Άλλοι πάλι απλά το απολαμβάνουν.
Δεν είναι κακό.
