Ο ΑΙΩΡΟΠΤΕΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Τώρα που λείπει η Δάφνη, όλοι βοηθάνε στην κουζίνα. Που είναι? Η Δάφνη είναι αλλού.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΑΙΩΡΟΠΤΕΡΟ

Λόγια του αέρα.

"Στην αρχή ήμουν λίγο σφιγμένος.
Μετά από ένα βήμα θέλησης, βρέθηκα στον αέρα και ήταν εντυπωσιακό το πως όλες αυτές οι γνώσεις από τα μαθήματα μπήκαν σιγά σιγά σε μια σειρά και χειρίστηκα με επιτυχία τον αετό. Ήταν απερίγραπτα και δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ.
Όταν τελικά πάτησα στη γη ο χρόνος που πέταξα έμοιασε με μια αιωνιότητα και ένα απερίγραπτο συναίσθημα με πλημμύρισε και ήμουν γεμάτος χαρά.
Ποτέ δεν έχω ξανανοιώσει έτσι.

(Περιγραφή μαθητευόμενου στην τέχνη του αιωροπτερισμού.)

Οι πιο επιτυχημένοι μαθητές είναι αυτοί που έχουν την ωριμότητα να δεχτούν το κάθε βήμα ξεχωριστά στον εκπαιδευτικό κύκλο.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι το “ΕΓΩ”. Το να σκέφτεται κάποιος ότι είναι μοναδικός ή ασυνήθιστος ή ιδιαίτερος, δικαιολογεί το να παρακάμψει κάποιος ή να μην παραδοθεί στον εκπαιδευτικό κύκλο.
Ας σημειώσουμε ότι το να μάθει κανείς να πετά δεν έχει να κάνει με ταλέντο, αλλά με προσπάθεια, αφοσίωση και επιμονή.
Πολλά από τα βήματα στον εκπαιδευτικό κύκλο περιλαμβάνουν «συνεργασία» με την «εκπαίδευση» ή τον «εκπαιδευτή».
Αν η Ελλάδα μπορέσει να μάθει να πετάει τότε έχω την ελπίδα ότι θα λύσουμε τα προβλήματα μας.

Αιωροπτερισμός

Τώρα που λείπει η Δάφνη, όλοι βοηθάνε στην κουζίνα. Που είναι? Η Δάφνη είναι αλλού.