Μάθε να πετάς, είναι εύκολο για σένα, αν και δύσκολο για μας.

Κάποτε αναρωτήθηκα:

Γιατί δεν μαθαίνω να πετάω; Για να είναι τόσο διαδεδομένο αυτό το άθλημα δεν θα πρέπει να είναι και τόσο δύσκολο...

Και να 'μαι λοιπόν στον ουρανό μετά από 17 χρόνια. Κοιτάω τη γη πίσω μου να απομακρύνεται, το βάριο μου να δείχνει γρήγορη άνοδο. Ο αέρας σταδιακά γίνεται ολοένα και πιο φρέσκος, πιο δροσερός. Ελπίζω να φτάσω μέχρι το σύννεφο που είναι από πάνω μου.

Τώρα αναρωτιέμαι:

Γιατί δεν μαθαίνουν όλοι να πετάνε;
(Σχόλιο)
Πριν καιρό έθεσα το ίδιο ερώτημα σε κάποιον συναθλητή και μου έδωσε την ακόλουθη απάντηση:
"Σκέφτεσαι"μου λέει"να μάθαιναν όλοι να πετάν?"
Το σκέφτηκα λοιπόν και κατέληξα σε ένα σχετικά δυσάρεστο συμπέρασμα.
Αν μάθαιναν όλοι να πετάνε, δηλαδή ο οποιοσδήποτε...
Δηλαδή τι, να γινόταν ο κάθε τυχαίος,  αετατζής?
Να πετούσες σε έναν ουρανό γεμάτο με όλους αυτούς που καθημερινά επιβαρύνουν την ύπαρξη με ανούσια και ασυναφή προς το σύμπαν υπόσταση?
 Η αλήθεια είναι ότι δεν μ'άρεσε και πολύ η ιδέα. Και να πω και την αλήθεια δεν θέλω και να το σκέφτομαι.
Θέλω να πιστεύω ότι όσοι πετάν έχουν κάποιο ευγενές γονίδιο το οποίο είναι κοινό σε όλους τους αιωροπτεριστές. Κι αν δεν έχουν κάποιο ευγενές γονίδιο, με τον καιρό εξευγενίζεται κάποιο παρόμοιο του και το υποκαθιστά.
 Όμως αν με πετύχεις στις μαύρες μου και με ρωτήσεις, θα σου πω πως, δεν μαθαίνουν όλοι να πετάν, γιατί δεν θέλουμε να μάθουν όλοι να πετάν.
Ξεπέρασε το λοιπόν και πάνε μάθε τένις.